D.R.

Het universitair ziekenhuis Saint-Luc is door de politie niet op de hoogte gebracht van het mogelijke gevaar dat uitging van de man die donderdagavond een politieagent doodde in Schaarbeek. Dat liet het ziekenhuis weten. De man vertrok ook zelf weer uit het ziekenhuis alvorens hij psychiatrisch onderzocht was. De Orde publiceerde over deze problematiek nog een uitgebreid advies op 30 april 2020.

Het ziekenhuis, Cliniques universitaires Saint-Luc, bevestigt dat de man donderdag in de voormiddag op de spoeddienst aankwam. "Een man, vergezeld door drie agenten, bood zich omstreeks 11 uur aan op de spoeddienst voor een vrijwillige psychologische opname", klinkt het. 

Nog geen half uur later werd de persoon door een opvang- en oriëntatieverpleegkundige beoordeeld voor verdere behandeling op de spoedeisende hulp. Het is dan dat de politieagenten het ziekenhuis hebben verlaten "zonder het personeel van de spoedeisende hulp ooit op de hoogte te hebben gesteld van het gevaar dat uitging van de persoon". 

Een twintigtal minuten later kwam een verpleegkundige de man halen in de wachtzaal, maar stelde ze vast dat die inmiddels was vertrokken op eigen initiatief, "zonder psychiatrisch geëvalueerd te zijn geweest", maar in overeenstemming met het protocol van het ziekenhuis. 

Het staat de patiënt immers vrij om op eigen initiatief (en gezondheidsrisico) uit het ziekenhuis te vertrekken, wat het ziekenhuis ook beklemtoont. Uitzondering daarop is als hij de hele tijd door de politie bewaakt wordt, "en dat was hier niet het geval". De instelling benadrukt voorts geen instructies te hebben gekregen van de bevoegde autoriteiten.

Later donderdag viel de man zoals bekend een politiepatrouille aan in Schaarbeek, waarbij een politieagent om het leven kwam. Een andere agent raakte gewond.

Moeilijke verhouding, beroepsgeheim in het spel

Binnen de context van het ziekenhuisgebeuren hebben artsen en ziekenhuisinstellingen een andere finaliteit dan politiediensten en parketten. Waa de eersten  kwaliteitsvolle zorg willen verstrekken aan iedere patiënt die zich aanbiedt op de ziekenhuisdienst, hebben de laatsten de taak om de veiligheid van de maatschappij te waarborgen en objectieve vaststellingen te doen om naderhand de waarheidsvinding van de rechter te faciliteren.

Toch komen beiden geregeld met elkaar in aanraking en dwingt de situatie hen om samen te werken, niettegenstaande hun vaak tegenstrijdige doelen en normen. Zo is de arts gebonden aan het beroepsgeheim, terwijl de politie, in de context van een onderzoek, net zo veel mogelijk informatie van een potentiële dader of een slachtoffer poogt te verzamelen. Ook andere fundamentele rechten, zoals het recht op zorg en het recht van verdediging, blijven van toepassing.

Het voorziene wettelijke kader is soms onvoldoende gekend, stipte de Orde eerder al aan. En dat zowel bij de artsen als de politiediensten, of het raamwerk schept niet genoeg duidelijkheid over hoe beide actoren in een specifieke situatie moeten handelen. In sommige regio's(1) hebben de ziekenhuizen, de politie en het openbaar ministerie een samenwerkingsprotocol opgesteld, dat een aantal afspraken vastlegt over hoe de interactie tussen hen moet verlopen met het oog op maximale efficiëntie en effectiviteit van beide diensten.

Het uitgebreide advies van de Orde leest u hier.