De Morgen pakt uit met een nieuw onderzoek naar wat ziekenhuisartsen verdienen. Neurochirurgen plaatst de krant bovenaan de loonladder met opnieuw de klemtoon op de grote kloof tussen ziekenhuisartsen – en ziekenhuizen - onderling. Maar welke onderzoeksmethode werd gevolgd?

‘Neurochirurgen beste verdieners, met uitschieters tot boven het half miljoen euro per jaar’, kopt De Morgen. Een KCE-studie van enkele jaren geleden plaatste de nefrologen dan weer bovenaan. Het gaat uiteraard om gemiddelden. “In Vlaanderen variëren de gemiddelde brutolonen van ziekenhuisartsen tussen 76.000 en 314.000 euro per jaar. In Brussel zien we gemiddelden tussen 52.000 en 284.000 euro per jaar.”

Het dagblad beroept zich op nooit eerder vrijgegeven cijfers van het Riziv. “De tien procent best verdienende neurochirurgen gaan zowel in Vlaanderen als Brussel boven de 500.000 euro per jaar. Ter vergelijking: de gemiddelde Belg verdient jaarlijks zo’n 37.140 euro bruto.

De verschillen tussen specialisten zijn erg groot. Laagverdieners zijn vooral de spoedartsen, neuropsychiaters, neurologen en oncologen. Die moeten het in Vlaanderen stellen met jaarlijkse inkomens tussen 76.511 en 139.640 euro bruto. Neurochirurgen, anesthesisten, orthopedisten en radiologen verdienen makkelijk drie keer zoveel.”

Verschillen binnen eenzelfde specialisme

Uit het onderzoek blijkt dat er ook grote verschillen kunnen zijn in verdiensten binnen eenzelfde specialisme. Een cardioloog in Tongeren houdt volgens De Morgen gemiddeld 115.000 euro bruto over per jaar, terwijl zijn collega in Antwerpen 300.000 euro bruto mee naar huis neemt.

Het gaat enkel over het inkomen dat specialisten halen uit ziekenhuisopnames. Wat artsen verdienen aan consultaties of privé-activiteiten valt buiten het onderzoek, schrijft De Morgen nog. De looncijfers zijn dus een onderschatting, meent de krant.

De Morgen sprak met topdokters die openlijk uitkomen voor hun loon. Zoals cardioloog Pedro Brugada die kennelijk niet kan wedijveren met de tien procent best verdienende neurochirurgen: “Ik verdien ongeveer 400.000 euro bruto per jaar”, zegt hij. Met dien verstande dat daar nog belastingen en verzekeringen van af moeten. “De situatie is scheefgegroeid. De enigen die geld binnenbrengen voor het ziekenhuis zijn wij”, klaagt dr. Brugada. “Nu moet één dokter inkomen genereren voor ongeveer zes andere personeelsleden.”

Afdrachten

Die afdrachten blijven onduidelijk, zo te zien ook in dit onderzoek. Maar journaliste Sara Vandekerckhove, die dit onderzoeksproject leidde bij De Morgen, zegt dat in de geciteerde bedragen alle afdrachten begrepen zijn. Anderzijds geeft ze toe dat ziekenhuizen weigerden om De Morgen inzage te geven in hun afdrachtenpercentage. De Morgen kreeg die dus kennelijk via een andere weg. “We hebben hiervoor een combinatie van kwantitatief en kwalitatief onderzoek gebruikt”, klinkt het. “De oude KCE-studie heben we getoetst aan interviews met 40 specialisten. We geven mee dat deze getallen een benadering zijn die dicht bij de realiteit zitten. Maar onze aanpak is nog correcter dan op die brutocijfers gewoon de MAHA los te laten.”

Medisch filosoof Ignaas Devisch (UGent) vindt dat het onderzoek licht werpt op een onbekende in het gezondheidsdebat. “Toon ons waar het geld naartoe gaat, dat je het rechtvaardig hebt verdeeld en dat het niet verkwist wordt. Dat zou een minister van Volksgezondheid toch moeten kunnen.”

Intussen is zowat iedereen in het wereldje voorstander van een hervorming van de ziekenhuisfinanciering in het algemeen, dat is bekend. Ook minister De Block wou alles op een nieuwe leest schoeien.

Of deze cijfers dat debat kunnen voeden, is de vraag. Artsen staan nu enorme bedragen af aan ziekenhuizen omdat die het niet meer rooien met de povere overheidssteun (Budget Financiële Middelen). Niet alleen de artsen, ook het management en de overheid zullen dus meer klaarheid moeten scheppen.