Op 7 oktober 2017 werd de ‘Staten Generaal’ georganiseerd door en voor de Belgische anesthesisten omdat een belangrijke frustratie en angst groeide voor de geplande hervormingen van minister De Block. De vraag naar goede en open communicatie over het onderwerp was groot, gezien er weinig concrete info uit politieke hoek kwam. De opkomst was aanzienlijk.

Het plan om ziekenhuisnetwerken en laagvariabele zorg in te voeren in een reeds beladen landschap werd verduidelijkt. De evolutie naar forfaitaire vergoedingen, patiëntenselectie, hyperspecialisatie en besparingen op zorgverlening zouden een zo goed als onvermijdelijk gevolg worden. Een dramatische evolutie die best vermeden kan worden daar ze loodrecht indruist tegen de ‘best practice’ principes en ten koste gaat van de veiligheid en kwaliteit van de patiëntenzorg, iets wat elke arts hoog in het vaandel draagt.

Op de Staten-Generaal bleek een immens ongenoegen van de anesthesisten, een duidelijk signaal naar het ministerie toe. Dankzij deze anesthesistenbeweging werden ook andere beroepsverenigingen gealarmeerd over de nakende hervormingen.

Ook wij waren met een toen prille BAT (Belgian Anesthesia Trainees) aanwezig op de Staten-Generaal, een bijeenkomst met grote implicaties op onze toekomst. Ons initiatief om alle Belgische assistenten anesthesie te groeperen was nog maar net begonnen toen de geruchten over laagvariabele zorg de ronde deden. In de wandelgangen maakten we ons zorgen over de mogelijke gevolgen, temeer wegens een gebrek aan communicatie vanuit de regering. Onze visie om als onafhankelijke organisatie een orgaan te zijn dat communicatie, educatie, toekomstperspectieven en de regelgeving van de (anesthesiologische) gezondheidszorg tot bij de assistent brengt, was broodnodig.

Vandaag zijn we één jaar na de Staten-Generaal. De wet betreffende de gebundelde financiering van de laagvariabele ziekenhuiszorg werd recent gepubliceerd. Het blijkt een administratieve doolhof. Het doel van de laagvariabele zorg is duidelijk: via financieringsclusters, die in verschillende fases zullen worden geïmplementeerd, krijgen specialismes binnen een ziekenhuis voor bepaalde diagnosegroepen een referentiebedrag.

Deze forfaitaire benadering heeft grote implicaties op ons werk als anesthesist. We vrezen dat er in belangrijke mate interdisciplinaire conflicten zullen ontstaan, extra administratie bijkomt en het multidisciplinair overleg op zijn minst kan verminderen. In dit geval zal de patiënt moeten inboeten op kwaliteit, comfort en veiligheid.

Dankzij druk van de beroepsvereniging zijn een aantal aanpassingen doorgevoerd.  

-Het Riziv deelt de verdeling van de forfaitaire erelonen voor elke discipline mee. De honoraria worden overeenkomstig die verdeling aan de artsen overgemaakt. Dit zorgt voor meer patiëntveiligheid zonder inperking van prestaties van andere zorgverleners.  

-Een initiële opsplitsing voor ingrepen vallend onder de laagvariabele zorg met of zonder anesthesie werd gemaakt (vb carpaal tunnel, bevallingen,…).

Vragen blijven

Een positief signaal, toch rijzen er nog vragen:

• Wat met overschrijding van de berekeningsbasis voor supplementen?
• Zal de wet de werkzekerheid van de anesthesist doen afnemen? Zeker met het dubbel contingent is dit een grote bezorgdheid onder assistenten.

Het valt te bekijken hoe en wanneer de hervormingen in praktische voege treden, en of onze vrees gegrond bleek.

Vandaag is de BAT vertegenwoordigd bij verschillende Belgische en Europese verenigingen, zoals de BSAR, BVAR, ESA ,… Begin november houden we verkiezingen voor de raad van bestuur, en hopen nieuwe enthousiaste medewerkers aan te trekken. Onze doelen zijn eenduidig: communicatie, promotie van kwaliteitsvolle educatie en sturing in veranderingen voor de gezondheidszorg van de toekomst. Onze toekomst!

Namens de BAT,

Shaun De Meirsman, Kristof Nijs, Francis Ryckaert

BAT, awake while others sleep