Trap 1 in de hervorming van de ziekenhuisfinanciering, de standaardisering van laagvariabele zorg, is grotendeels uitgewerkt. Maar het verzet groeit bij flink wat specialisten omdat het kabinet De Block niet of onvoldoende oor heeft voor hun opmerkingen.
Dat er iets moest gebeuren om het oude retrospectieve systeem van de referentiebedragen bij te spijkeren, daarover is iedereen het eens. Tot nu toe kon je pas drie tot vier jaar na de feiten corrigeren, wat weinig efficiënt is.
In de ad hoc werkgroep van 15 over de ziekenhuisfinanciering - onder leiding van Bert Winnen - werd herhaaldelijk aangegeven om het toenmalige referentiebedragensysteem prospectief toe te passen. Maar nu gaat men niet alleen prospectief te werk, men stopt in die laagvariabele zorg ook bijna altijd chirurgie en de daarmee gepaard gaande anesthesie.
Neem nu een bevalling of een heupprothese. Chirurgie, verloskunde of eventuele anesthesie komen terecht in laagvariabele zorg, wat niet het geval was voor de referentiebedragen. Die stap naar deze standaardisering in laagvariabele zorg gaat voor velen te ver.
Maar het kabinet heeft er blijkbaar geen oren naar in zijn voorstel, 'Global Payment with Standardization' ook wel GPS System genoemd. De Specialist kon het document inkijken en vroeg enkele betrokken naar hun mening, om te beginnen met dr. Marc Moens (Bvas).
"Medische raden krijgen hete aardappel toegeschoven"
Deze stap zal grote problemen opleveren. GPS focust op 32 APR-DRG’s met severity index 1 en 2 (54 patiëntengroepen). Men keek naar de gemiddelde uitgaven, alles incluis:
- chirurgie,
- anesthesie
- patholoog-anatomisch onderzoek,
- voorbereidende klinische biologie,
- eventuele bloedtransfusies
- preoperatief advies pneumoloog en cardioloog...
"Al die verstrekkingen samen stopt men in één zak met daarin in detail medianen en gemiddelden. Neem nu een hysterectomie. Voor een kost van 100 krijg je een opsplitsing in pakweg 35 chirurgie, 35 anesthesie, 10 biologie, 10 radiologie en 10 andere pathologie. De overheid deelt die cijfers indicatief mee aan de ziekenhuizen en de medische raden."
"En dan is het aan de medische raden om dat forfaitair honorarium te verdelen. Let wel: met dien verstande dat ze daarin vrij gelaten worden en niet verplicht moeten handelen volgens de meegedeelde verdeelsleutel of spreiding. De medische raden zullen nog meer moeten schipperen, want het gaat niet eens om zuivere honoraria: daarbovenop komt nog de verdeelsleutel met het ziekenhuis of de reële kostenregeling. Een hete aardappel voor die medische raden", besluit dr. Moens.
Reacties? Reageer
- op Twitter @specialistkrant
- of naar p.selleslagh@despecialist.eu
