Tal van problemen raken het geheel van de geneesmiddelenketen. De oorzaken voor stockproblemen, die zowel op nationaal als internationaal vlak voorkomen, zijn volgens een eerste analyse erg uiteenlopend naargelang de verschillende stadia binnen de geneesmiddelenketen, een proces dat loopt vanaf de inschatting van de potentiële verkoop tot de verdeling onder de patiënten. De kwaliteitsvereisten, de wijzigende rentabiliteit voor bepaalde actieve stoffen of farmaceutische specialiteiten, de technische en economische moeilijkheden om alternatieve sites te reserveren voor de productie van hoogtechnologische molecules, de kleine marges inzake ‘supply chain’, de parallelle export, de contingentering, de moeilijkheid om een brug te slaan tussen het ziekenhuis en de apotheek bij het ontslag uit het ziekenhuis, een zeker nomadisme bij de patiënten… Al deze aspecten kunnen een geregelde aanvoer van de betrokken producten bemoeilijken. Stockproblemen kunnen vroeg of laat voorkomen bij alle klassen van geneesmiddelen. Ook al bestaan er voor de meest courant voorkomende geneesmiddelen substituten, is dat niet altijd het geval voor bepaalde geneesmiddelen die gericht zijn op een zware pathologie - bijvoorbeeld kanker of multiple sclerose. Voor deze geneesmiddelen bestaan er geen substituten.

Deze situatie maakt het werk in een officina vaak erg moeilijk. We weten immers dat elke onderbreking van een behandeling van de patiënt, zelfs al is het slechts zeer kortstondig, zeer ernstige gevolgen kan hebben. Het meest verontrustend is zonder enige twijfel het gebrek aan informatie waarmee de apotheker geconfronteerd wordt, met name over het nieuwe tijdstip van bevoorrading. Hierdoor wordt de apotheker vaak geconfronteerd met het onbegrip van de patiënt tegenover een falend distributiesysteem. Daarbovenop komt vaak nog het onbegrip van de behandelende arts, die moet gecontacteerd worden om een wijziging van het voorschrift te bespreken, zelfs indien het slechts een kleine aanpassing betreft. De apotheker kan de arts immers weinig uitleg bieden over de reden waarom het geneesmiddel afwezig is, vermits hij deze zelf ook niet kent. Verder is het voor de apotheker ook niet mogelijk om de arts een perspectief te geven over de terugkeer naar de normale situatie. Kortom: het is essentieel dat er oplossingen worden gevonden voor deze problemen, om de opvolging van de behandeling te garanderen.

Met het oog op een betere communicatie omtrent stockproblemen, werkt de Franse Ordre National des Pharmaciens, in samenwerking met de gezondheidsdiensten en het ministerie van Volksgezondheid, aan een hulpmiddel dat apothekers toelaat de industrie en de overheid meteen te verwittigen bij het voorkomen van een stockprobleem. Een initiatief dat ongetwijfeld navolging verdient in België.