Dokter Lieve Van Ermen breekt een lans voor een gelijkaardig examen geneeskunde voor heel Europa. Studentenquota bepalen kan pas als een totaal pakket gezondheidszorg is samengevoegd, en dan liefst met eigen financiële verantwoordelijkheid op gemeenschapsniveau.

“On les aura par leur nombre!“, zei premier Edmond Leburton in 1973, het jaar dat ik afstudeerde. Premier Leburton, linkse Waal illo tempore. Hij had het over het aantal artsen: als ze met teveel zijn, vreten ze elkaar op.

Nu zegt, paradoxaal genoeg, rechtse Vlaming Ben Weyts anno 2019 bijna een halve eeuw later: meer studenten geneeskunde in Vlaanderen, slaagkansen ingangsexamen en quota verruimen.

“Poets wederom poets”?

Omdat socialistische Walen en vooral Onkelinx en Marcourt et alii van de PS, al 20 jaar alle studenten laten binnenstromen. Goed voor de plethora en hun kiezerspubliek. Hoe meer artsen, hoe meer consumptie ook, en recht evenredig hoe meer Rizivnummers. Iedereen moet zijn boterham verdienen, niet?

Over het algemeen gaan Walen volgens sociologische studies al makkelijker een gooi doen naar een universitair diploma dan Vlamingen, ongeacht hun opleidingsniveau: een recht-evenredige correlatie met hybris? Alvast is het een ook een zegen voor de universitaire infrastructuur en bezetting van het  kader in opleidingscentra van UZ’s om de workload te verdelen, en een bestendiging voor “zetels en leerstoel” van hun professoren.

Maar de vruchten van de boom van de sociale zekerheid worden landelijk geplukt en méér door specialisten in Wallonië dan in Vlaanderen. Dat is wetenschappelijk bewezen. Zelfs studies van het kabinet van ex-minister Frank Vandenbroucke bij monde van Dirk Ramaekers kwamen tot die conclusie. Méér pre-operatieve onderzoeken, etcetera. Net die sociale zekerheid wordt federaal gespekt door álle belastingbetalers: 60% Vlamingen dus!

Zei Dr. Ri De Ridder, socialist, niet onlangs: “Dit jaar werd het budget voor de geneesmiddelen alleen al met 300 miljoen euro overschreden.” “Binnenkort zal onze sociale zekerheid dat niet meer kunnen dragen en zullen we gedwongen worden te besparen op andere pijlers van onze gezondheidszorg, ten koste van de toegang tot zorg voor de gewone Belg.”

Zal de sociale zekerheid, nu 75 jaar oud, gesticht door Achiel Van Acker, memorabele socialist, nu ter ziele gaan?

Waarom geen eenmalig pardon?

Wat minister Ben Weyts met zijn stelling loswoelt: rectoren en artsensyndicaten zeggen expliciet geen “emo“-beslissingen te nemen maar rationeel te zijn. Maar het is inderdaad tergend om als jongvolwassene je droom van arts te worden niet te mogen (kunnen?) verwezenlijken, zélfs als je al geslaagd bent in je ingangsexamen!

Als je niet tot het quotum behoort, val je af, zoals bij het boek van Hendrik Conscience, gepubliceerd in het jaar 1850 “De Loteling “: om “emo“ van te worden.

Temeer omdat aan het einde van de rit buitenlandse EU-artsen zo de grens over mogen en hier als volwaardig arts mogen komen werken wegens de Bolkestein directieve en de Bologna richtlijn.

Ja. Al de artsen van EU-lidstaten mogen hier komen werken, tenminste áls ze één van de landstalen spreken. We hebben er drie: welke denkt u wordt op wereldvlak het meest gesproken? EU richtlijnen dus: supra-en transnationaal. De gemeenschappen beslissen hierover evenmin.

Waarom dan niet een “éénmalig pardon zoals bij zoveel Franstaligen al zo vaak gebeurde?

Laat die studenten die slaagden toch de facto beginnen a.u.b. en wees ook duidelijker bij de volgende proef wat slagen betreft. En waarom de subquota niet rigider toepassen? Dat zou ook resulteren in een gerichter beleid.

Lees de krantentitels: “Teveel aan chirurgen: ze werken in de reissector!”  En recent van Johan van Wiemeersch: teveel aan gynaecologen (mei 2018 of zijn opiniestuk: “Van vrees naar werkelijkheid!” Voor huisartsen, geriaters zijn er wel degelijk tekorten (!)

In Wallonië zijn er méér specialisten in aanbod en is een manifest groter tekort aan huisartsen. Zei ik al niet iets over hybris? Bij onze zuiderburen wordt de eerstelijnsgeneeskunde gewoon genegeerd en gaat men direct naar de specialist, wat dan ook weer tot overconsumptie leidt.

Mag ik even wat ballonnetjes oplaten?

# Waarom niet aan het einde van de rit een gelijkaardig  examen voor alle gediplomeerde Europese artsen, zoals eenieder die in VS als arts wil gaan werken eenzelfde examen moet afleggen voor álle staten?

Laat vraag en aanbod spelen. En laat diegenen enkel toe die bij de besten horen en laat hen een degelijk taalexamen afleggen van de staat waar ze hun beroep willen uitoefenen. Willen we als pionier voor Europa niet hierin het voortouw nemen?

# Beslissen omtrent het quotum studenten geneeskunde is volgens mij pas in de huidige context zinvol als dit enkel in een andere chronologie kan gebeuren: 2020 moet een definitieve beslissing rond overheveling van bevoegdheden op gebied van gezondheidsbeleid  van de Belgische staat naar Vlaanderen opleveren. Het moet uiteindelijk resulteren in een samenvoeging tot een totaalpakket van gezondheidszorg en dat liefst met financiële eigen verantwoordelijkheid op gemeenschapsniveau.

Maak er desnoods een Verenigd Koninkrijk der Belgen van met twee aparte sociopolitieke entiteiten en beslis eerst dan pas om elkaars wangedrag te kopiëren: anders Walloniseert Vlaanderen mee en is het failliet van onze welzijnsstaat vlugger in het verschiet dan men wel eens zou kunnen bevroeden.

Gedenk ook wat Jean-Claude Marcourt zei recent op Waalse Feesten als voorzitter van het Waals Parlement: "Wallonië moet zijn lot in eigen handen nemen."

Essayist Jules Gheude (stichtend voorzitter van de Staten-Generaal van Wallonië) vindt dat Wallonië stilaan moet beginnen nadenken over een 'post-Belgisch toekomstscenario'.