De situatie van de ziekenhuisartsen is ernstig, hun vooruitzichten zijn somber. Ze werden gedwongen om alle niet-spoedeisende en niet-covid-werkzaamheden voor 2 maanden te stoppen. En nu wordt hen de terugkeer naar de normale gang van zaken belet door bedden te blokkeren, gereserveerd voor covid, en de verplichting om hun consultatie-afspraken te spreiden. Ziekenhuismanagers verhoogden de voorafnames op de honoraria en supplementen.

Het publiek en de politici zien de ziekenhuisrealiteit niet, of willen die niet zien. De regering compenseert de cashflow van de ziekenhuizen, het parlement stemt over een aanvullend jaarbudget van 400 miljoen voor verpleegkundigen, de eerste lijn wordt ondersteund.

Specialisten worden geconfronteerd met een dubbele straf: geen financiële steun en nog meer heffingen.

Ter herinnering: de ziekenhuiskosten en het BFM zijn de afgelopen 10 jaar met 4 tot 6% per jaar gestegen, en de honoraria met 2 tot 3%. De kosten van de sociale akkoorden van 1992 ten gunste van het ziekenhuispersoneel werden gecompenseerd in het BFM en voor de personeelskosten van de artsen in deel B6 van de begroting, zonder dat deze bedragen ooit in mindering werden gebracht voor de artsen. De kosten van de sociale akkoorden worden gecompenseerd in deel B9, maar er is niets voorzien voor artsen die hun personeel betalen. Idem dito voor de kosten nieuwe classificatie verpleegkundige functies en die voor automatisering.

Onder deze omstandigheden is het absoluut noodzakelijk om de lasten voor de specialisten te verlagen. Het gaat gewoon om begrotings- en boekhoudorthodoxie. De ziekenhuiswereld handelt al veel te lang buiten de wet om.

Transparantie eisen

Zo worden bijvoorbeeld de honoraria voor de opvolging van de gehospitaliseerde patiënt en die in het OK, gegenereerd op posten waar de kosten in het ziekenhuisbudget zijn opgenomen, en zijn ze niettemin onderworpen aan voorafnames door de bestuurders, tot 40%. Illegaal, deze praktijk bestond al voor de publicatie van de Ziekenhuiswet 1987, en gaat nog steeds door. Een ander voorbeeld: de berekende retrocessie voor de praktijkkosten die in de wet als mogelijkheid is opgenomen, is bijna veralgemeend, ook al weerspiegelen deze percentages vaak niet de realiteit van de gemaakte kosten.

Artsen moeten totale transparantie eisen, duidelijkheid over de in rekening gebrachte kosten en de vrijheid om ze te weigeren.

Ze moeten eisen dat de wet wordt nageleefd: te vaak wordt hen de informatie waarop ze recht hebben, niet verstrekt.

Het is tijd om de hypocrisie te stoppen en een einde te maken aan dit ongezonde dichotomische systeem.

Ziekenhuizen die volop worden gesubsidieerd, bedienen zich van honoraria die niet zijn vastgelegd met deze lasten in het achterhoofd, terwijl het hun verantwoordelijkheid is om de nodige middelen te zoeken bij wie de budgetten ter beschikking stelt, en niet bij de artsen.

Concreet

Concreet moet de regering nu toch eens het Koninklijk Besluit ter uitvoering van artikel 155, §3, van de Ziekenhuiswet publiceren. Daarin worden de kosten die door de artsen moeten worden gedragen, nauwkeurig omschreven: de aard en de bedragen.

De omzetting van kosten in een percentage van de inkomsten moet worden verboden. Dit is een ongeoorloofde verrijking van de derde (bestuurder), in contrast met de Wet op de uitoefening van de Gezondheidszorgberoepen, voor zover het percentage niet volledig overeenkomt met de werkelijke kosten.

Tot slot moet er een einde komen aan de grote komedie van de financiële bijdrage van artsen aan de "promotie" van het ziekenhuis, door meervoudige solidariteitsfondsen, steun, aanmoediging en sociale hulp. Deze in artikel 155, lid 4, genoemde regelingen zijn vandaag de dag de "bezemwagen", waar de bestuurder bereid is om onrendabele activiteiten op te vangen, waarbij hij via retrocessies honoraria in rekening brengt. Laten we ons op dit vlak beperken tot de mogelijkheid om tijdelijk een innovatief medisch project te financieren.

Laten we niet vergeten dat dit hele systeem sommige artsen ook aanzet tot overbodige medische prestaties.

De honoraria van de ziekenhuisspecialisten worden gereduceerd tot het overeenstemmende deel. We moeten de eenvoudige toepassing van de Ziekenhuiswet eisen en managers verplichten om die te respecteren. Maak een einde aan dit hele hypocriete systeem door heel snel, nog voor het einde van 2020, de nodige maatregelen te treffen.