Elk ziekenhuis heeft een plan om volgens de zwaartegraad van een ramp of een aanslag gekwetsten op te nemen. Toch bestaan daar hiaten. Jammer ook: de zesde staatshervorming veroorzaakt vertragingen om die hiaten op te vullen. Een reactie van Frank Lippens. Hij zit de werkgroep voor die de herziening van de wetgeving moet voorbereiden.

"Nog niet zo lang geleden kwam de kwestie ter sprake", herinnert hij zich. "Nog voor de staatshervorming, in april vorig jaar, startten we een federale werkgroep op over de noodplannen want die zijn zeker aan herziening toe omdat ze sterk evolueren qua complexiteit.  Maar intussen zijn alle ziekenhuizen – die een intern en een extern noodplan moeten hebben – gemeenschapsmaterie geworden.”

Een beetje surrealistisch, een dergelijke federale werkgroep die eigenlijk met gemeenschapsmaterie bezig is?  “We mogen dan niet meer bevoegd zijn als federale werkgroep, de gemeenschappen hebben nu geen tijd voor deze uitermate complexe kwestie. Als uitweg opperde ik heel onlangs, nog voor de aanslag in Parijs, dat we misschien door kunnen gaan als kennisplatform  en zo onze kennis ter beschikking kunnen stellen van de gemeenschappen. Rampen stoppen immers niet aan de taalgrens. Ik heb ook altijd gepleit voor een Europese multidisciplinaire aanpak in ons land. Maar goed, dat mijn stelling zo extreem bewezen wordt door deze aanslag, is natuurlijk dramatisch.”

Alle federale informatie wordt nu volop vertaald voor de verschillende gemeenschappen. “In een gemixte vergadering zal ik proberen om via dat kennisplatform toch enige uniformiteit in ons land te krijgen, ook al is dat gemeenschapsbevoegdheid. We leggen dit voor aan het kabinet De Block”, liet Frank Lippens toen weten.

Bij een massaal aantal doden en gewonden zoals de aanslag in Parijs moet het plan Mash (algemeen noodinterventieplan) worden uitgerold, met als finaal coördinatieplatform het crisiscentrum van de regering. Desnoods, als diverse landen betrokken zijn, werken crisiscentra uit Europese landen samen. De  structuren daarvoor zijn uitgetekend en worden soms in grensstreken op beperkte schaal uitgetest.

De werkgroep noodplannen moet haar huiswerk binnen een periode van twee jaar gemaakt hebben. De kennis zal dan worden verspreid via e-learning. Finaal moet een interministeriële conferentie het orgelpunt worden. De actuele gebeurtenissen zouden dit alles wel eens in een stroomversnelling kunnen brengen.