Het departement voor toegepaste economie DULBEA van de Université Libre de Bruxelles heeft voor het eerst zowel de maatschappelijke kost van dakloosheid als de kost om een dakloze te herhuisvesten onderzocht. De resultaten tonen dat een dakloze opnieuw een vast onderdak bieden even duur is als een dakloze toegang te bieden tot hulpverlening, terwijl hij op straat blijft leven.

Uit de laatste daklozentelling in november 2020 blijkt dat er in Brussel 5.313 mensen op straat leven. Maar tot nog toe had niemand becijferd hoeveel deze problematiek kost. Onderzoeksgroep DULBEA deed dat nu in opdracht van de organisaties "Recht-op-een-dak" en het "Syndicat des Immenses" en kwam tot de vaststelling dat de probleembeheersing even duur is als de herhuisvesting.

De kosten van dakloosheid werden berekend via een simulator die rekening hield met diensten zoals noodopvang, dagopvang, straathoekwerk, OCMW-hulp, gezondheidszorg of juridische diensten, plus geschatte verliezen van overheidsinkomsten. Na een eerste schatting schommelen de kosten tussen 40.000 en 52.000 euro per jaar. Maar rekening houdende met het feit dat daklozen zelden hetzelfde traject lopen, komt de finale schatting neer op 30.000 euro tot 85.000 euro per persoon.

Op vlak van herhuisvesting werd uitgegaan van het Housing First-model, want dat blijkt een veelbelovende oplossing om dakloze mensen duurzaam van straat te helpen. Op basis van verschillende variabelen zoals woningtype, vervangingsinkomen en de intensiteit van de begeleiding, kwamen de onderzoekers tot een kost die varieert van 33.000 tot 70.000 euro per jaar per persoon.