In een interview in Zorgwijzer geven de huisartsen Linde Tilley (voorzitter Huisartsenvereniging Gent) en Filip Charlier (voorzitter huisartsenkring Khobra) hun visie over de grootste uitdaging als het gaat om samenwerking met ziekenhuizen. Allebei menen ze dat die ligt bij de communicatie tussen de eerste en de tweede lijn.

Beide lijnen menen het goed in hun ambitie om goede zorg aan te bieden, maar al te vaak leven ze in verschillende werelden. Enkele citaten.

Filip Charlier:

• "Eén gedeeld elektronisch dossier over alle lijnen heen is essentieel Daarop moeten we blijven hameren richting overheid."
• "Ziekenhuizen komen soms met een bazooka van diagnostiek, zonder daarmee een antwoord te bieden op de vraag van de persoon zelf. (...) De verwachtingen van een huisarts bij een opname worden niet altijd gecapteerd door de tweede lijn. Een oudere man wordt bijvoorbeeld opgenomen wegens tijdelijke pijnreductie. Soms resulteert dat in een opname van enkele weken, waarbij de patiënt wordt ontslagen met drie extra diagnoses, maar nog steeds evenveel pijn."
• "Het kan niet dat een huisarts bij dringende gevallen een kwartier moet wachten om een specialist aan de lijn te krijgen. Maar vanuit de eerste lijn hebben we ook onze verantwoordelijkheden. We moeten zorgen voor een kwaliteitsvolle sumehr die goed doorgestuurd wordt. Als die aspecten al goed zouden lopen, staan we al een pak verder."
• "Met de oprichting van de eerstelijnszones verdween de structuur van de SEL, waarbinnen de begeleidingscommissies georganiseerd werden. Dat is jammer, want de eerstelijnszones zijn netwerkorganisaties die zich richten op beleid en veel minder op organisatorisch uitvoeringswerk."
• "Het blijft noodzakelijk dat artsen elkaar kennen als collega's en dat er laagdrempelige communicatielijnen zijn"

Linde Tilley:

• "De huisarts is de specialist van de context"
• "Wanneer je keuzes maakt wat wel en niet te behandelen, moet het doel van de patiënt de focus zijn. We behandelen niet de ziektes, maar wel de mens."
• "De rondetafelgesprekken (met voorzitters huisartsenkringen, alle hoofdartsen van de vier ziekenhuizen en voorzitters medische raden, red.) leiden niet tot grote visieteksten, maar tot kleine praktische winsten. Zo merkten we in de eerste lijn bijvoorbeeld een enorme toename van resistente scabiës (schurft) die we niet goed weg kregen in de eerstelijnsbehandeling. Dat werd gemeld aan de ziekenhuizen, met de vraag om een uniform beleid af te spreken met alle diensten dermatologie. Zo werd een protocol ontwikkeld waardoor we snellere en betere zorg kunnen bieden."
• "De essentiële bouwstenen voor doelgerichte zorg zijn een shift in denken, tijd en communicatie. We moeten als huisartsen kritisch kijken naar de gegevens die we doorgeven aan het ziekenhuis. (...) Omgekeerd moet het ziekenhuis de patiënt en het thuiszorgteam als een evenwaardige partner beschouwen."
• "Een paar jaar geleden meldde de eerste lijn dat de hoge erelonen op raadplegingen de toegankelijkheid van de zorg in het gedrang brachten. Mensen stellen een raadpleging bij bijvoorbeeld de oogspecialist uit omdat het stuk dat niet terugbetaald wordt te zwaar weegt op hun budget. Een specialist ziet die mensen niet in hun thuissituatie, maar de impact van de niet-geconventioneerde zorg was wel voelbaar in de eerste lijn. Met een schrijven wezen wij de specialisten op hun verantwoordelijkheid en dat had een duidelijk effect. Een aantal ziekenhuizen besliste om zich bij alle patiënten met een OMNIO-statuut aan de conventietarieven te houden."

Het volledige interview leest u hier.