Dr. Jonathan Brauner, algemeen directeur nomenclatuur en ziekenhuishervorming bij de Monde des Spécialistes (MoDeS-Cartel), analyseert de recente resultaten van de Belfius Maha-studie. De expert in ziekenhuisfinanciering stelt een "eenmalige" verhoging voor van de BFM-enveloppe, die ondergefinancierd is.

Het Maha-rapport weerspiegelt terecht de rampzalige situatie die we op het werkveld ervaren door het gebrek aan middelen dat de overheid op tafel legt. Het is zeer alarmerend dat zoveel rekeningen in het rood staan ondanks de anticipatie van veel ziekenhuismanagers om deze ongekende inflatie het hoofd te bieden. Dat toont aan hoe kritiek de stabiliteit van onze zorginstellingen is, met een ernstig risico dat op korte termijn gevolgen kan hebben voor de zorgkwaliteit. 

Zo zijn er bijvoorbeeld vele projecten uitgesteld en zijn sommige investeringen in medische apparatuur en infrastructuur verdaagd. De situatie is ook kritiek, met een dalend presenteïsme als gevolg van de Covid-crisis en de aanwervingsmoeilijkheden voor verpleegkundigen, technologisch personeel, etc. Daarbij komt nog de extra druk van cyberbeveiliging, meervoudige accreditaties, netwerken,... 

Daling medische aantrekkelijkheid

Een andere factor is de medische aantrekkelijkheid, een thema dat regelmatig verdedigd wordt door het Kartel. Zonder investeringen in nieuwe zorgtechnologie kan ons systeem verslechteren en niet de best mogelijke zorg bieden, waardoor sommige artsen zich afkeren van ziekenhuizen. En dan hebben we het nog niet eens over de eventuele gevolgen voor retrocessies. 

Het systeem wordt onstabiel en zou op alle niveaus onrust kunnen creëren, wat schadelijk zou zijn voor iedereen die bij de gezondheidszorg betrokken is.

Op het werkterrein wordt de medische activiteit nauwlettender in de gaten gehouden om de bijdrage van elk individu te meten op basis van zijn of haar werklast. Alles wordt geanalyseerd. We kunnen zeker werken aan procesoptimalisatie en verbetering van alle performantie-aspecten van zorginstellingen. Op een gegeven moment, als we het uiterste hebben gehaald, is het moeilijk om nog beter te doen. Toegegeven, er is nog steeds vooruitgang te boeken, maar het risico bestaat dat het systeem instort als er geen blijvende oplossing wordt gevonden. Het streven naar efficiëntie is gepast, ook al kent het duidelijk zijn grenzen. 

Het ziekenhuisparadigma heroverwegen

De meest rationele manier om het hoofd boven water te houden is een kwestie van politieke keuze. Eén oplossing is een eenmalige verhoging van de BFM-enveloppe, waarvan bekend is dat hij ondergefinancierd is.

Wat de honoraria betreft, moet het indexeringsmechanisme zo worden ontworpen dat het de inflatie snel kan opvangen. Dat is een van de punten die worden besproken in het akkoord artsen-ziekenfondsen... Wordt vervolgd.

De nomenclatuurhervorming zal een betere aanpassing van de financiering van de procedures mogelijk maken, hoewel het budget uiteindelijk hetzelfde zal blijven... 

Een andere aanpak zou zijn om het paradigma van het ziekenhuis als speler in het zorgproces te heroverwegen, naar het voorbeeld van sommige buurlanden.

Er zijn verkiezingen op komst en begin 2024 zullen we weer overschakelen naar lopende zaken. Het is niet uitgesloten dat het enige tijd zal duren om een regering te vormen, vooral gelet op de aanwezige politieke krachten en hun standpunten over de organisatie van de gezondheidszorg. 

Zorginstellingen verkeren in een fragiele staat, als een "reus met lemen voeten". Zonder een politieke impuls op zeer korte termijn loopt de situatie vast en zal het moeilijk zijn om de zaken te kantelen zonder impact op de zorgkwaliteit en dus op alle patiënten.