Genderongelijkheid in België zit nog altijd, soms onbewust, verweven in zowat elk domein van de samenleving. Dat concludeert een rapport van Avansa en RoSa, dat maandagavond wordt voorgesteld.
"Het lijkt alsof de groep van bewegingen en mensen die zich inzetten voor meer gendergelijkheid aan het verkleinen is", merken de auteurs op. Vanuit die vaststelling begon de samenwerking tussen de sociaal-culturele organisatie Avansa (Kempen) met het kenniscentrum voor gender en feminisme, RoSa.
Het resultaat is een soort lijvig naslagwerk over alle aspecten van genderongelijkheid. In het rapport worden "de enorme, wijdverspreide ongelijkheden" in kaart gebracht, met cijfers uit databanken en recente onderzoeken. Het doel is om het publiek debat een stimulans te geven en aan te zetten tot actie.
Of je nu kijkt naar het onderwijs, de politiek, de sport of de media. Overal merken de onderzoekers nog steeds vormen van ongelijkheid. Hoewel er evenveel mannen als vrouwen politiek actief zijn, is slechts 14 procent van de burgemeesters een vrouw. Vrouwen hebben tegelijkertijd 60 procent meer kans op bijwerkingen van medicatie. Dat komt omdat twee derde van het onderzoek rond medische behandelingen uitgevoerd wordt bij mannen.
De ongelijkheid wordt soms in de schoenen van mannen geschoven. Een belangrijke misvatting, volgens de auteurs. "Want ook mannen ondervinden last van stereotypering en ongelijke normen", zegt onderzoekster Zoë Velghe. Bijna 1 op de 8 mannen ondervindt bij het opnemen van geboorteverlof problemen. Er zijn negatieve commentaren van leidinggevenden en collega's of zelfs de dreiging van ontslag. "Het zijn zeker niet alleen vrouwen die aan het kortste eind trekken", weet Velghe. "We wijzen niet naar individuen, maar naar een complex maatschappelijk probleem."
Het rapport zal maandagavond worden besproken in Turnhout. Voorafgaand is er een gesprek met actrice Maaike Neuville en onderzoekster Zoë Velghe. "Meer dan de helft van de Belgische films slaagt niet voor de Bechdeltest", zegt Neuville. "Die test spoort seksisme op in fictie. Wie zit aan de schrijftafel? Wie regisseert? Wie speelt de hoofdrol? Wie beslist? Het zijn vaak mannen."
Mieke Luyts van Avansa benadrukt tot slot hun algemene oproep tot actie. "We willen de bevindingen uit het rapport nu omzetten in concrete daden", stelt Luyts. "We starten daarom later dit jaar met themacafés, waarbij we samen gaan brainstormen over mogelijke acties om genderongelijkheid aan te pakken in de verschillende domeinen. Alle geïnteresseerden zijn welkom."
