Imeldaziekenhuis Bonheiden plant een zorgboom om alle mensen die getroffen werden door de coronapandemie nooit te vergeten - een gedenkboom dus - en tevens als dank voor de niet-aflatende inzet van al zijn medewerkers. Een symbolisch eerbetoon.

“Of we als ziekenhuis een zorgboom wilden planten?"

"Deze vraag kregen we als directie van Jo Maes, een burger uit Bertem met een passie voor bomen. Een zorgboom als teken van dank en steun voor de medewerkers en patiënten, maar ook een gedenkboom voor alle slachtoffers van de coronacrisis. Als ziekenhuis waren we samen met de dienst Spirituele zorg al even op zoek naar een blijvende appreciatie voor onze medewerkers én een manier om de slachtoffers van de pandemie te herdenken. Toen het initiatief van Jo Maes om een zorgboom te planten in onze mailbox kwam was de keuze snel gemaakt”, licht Bart Pardon, algemeen directeur, toe.

Bij de boom staat een bordje met een toelichting bij de symbolische betekenis. Zo kan iedereen even stilstaan bij deze plek, bij de bijzondere tijd die het ziekenhuis gekend  heeft (en nog steeds kent) en bij de slachtoffers die zo nooit zullen vergeten worden.

De zorgboom staat symbool voor de samenwerking tussen en de zorg voor elkaar. De goede zorgen die een boom levert zoals schaduw, koelte, bescherming en verbetering van de luchtkwaliteit staan symbool voor de goede zorgen die geleverd worden door het zorgpersoneel. Een boom staat, net als het zorgpersoneel, elke dag paraat om te zorgen, in weer en wind. 

De boom, een olm, werd officieel ingehuldigd en ‘verlicht’ door Bart Pardon, algemeen directeur. Enkele muzikale Imeldacollega’s zorgden voor een streepje muziek terwijl medewerkers en bezoekers werden uitgenodigd om een kaarsje te branden en zo de boom extra te verlichten.

“Vandaag wordt met deze boom een herinnering geplant aan de COVID-periode. Een periode waarin we moesten werken in een situatie die elke dag en soms elk uur veranderde, waarin er constant moest worden bijgestuurd. Een periode ook waarin de solidariteit binnen het ziekenhuis bijzonder groot was. Waarin we hard, maar ook heel goed hebben samengewerkt."

"Op vandaag is het nog niet echt een herinnering, want we zitten middenin de vierde golf, die door de uitval van heel wat collega’s nog zwaarder weegt dan de vorige. Deze boom zal voor altijd symbool staan voor de deze gezondheidscrisis die we dankzij onze Imeldaspirit, blijven gaan met een koel hoofd en een warm hart, hebben kunnen doorstaan”, aldus Stijn Van Loon, zorgcoördinator, als reactie op het inhuldigen van de boom.

Directeur Bart Pardon maakte van de gelegenheid gebruik om nog eens te benadrukken "dat deze coronacrisis veel vergt van al onze medewerkers. En ik wil dit illustreren, tastbaarder maken, voelbaarder maken, door een stukje te citeren uit een tekst die één van onze hoofdverpleegkundigen. Zij schrijft onder meer:

"Steeds jagen op een vrij bed"

'Het toenemend aantal COVID-patiënten binnen en buiten het ziekenhuis maakt onze situatie uitzichtloos. Dagelijks patiënten opnemen, overnemen, ontslagen en dit niet alleen overdag. Ook ’s nachts moeten er patiënten van kamer verhuizen om plaats te maken voor een overname van intensieve of bijzonder zorgen, of een opname van Spoed. Telefoons van de opnamedienst die al nieuwe patiënten aankondigen vooraleer er een bed vrij is. Een patiënt die via opname naar de afdeling wordt gestuurd … en in het voorziene bed ligt nog de vorige overleden patiënt. Een patiënt kan pas naar Intensieve zorg worden getransfereerd wanneer een andere patiënt wordt overgenomen van Intensieve zorg … . Steeds wordt er gejaagd op een vrij bed."

"Dit alles geeft een gevoel van chaos. Als verpleegkundige weten we dat dit niet ten goede komt aan de zorg die we willen/kunnen leveren. Zo heeft iedere afdeling zijn eigen pathologie en de daarbij horende aandachtspunten en werkwijze."

"Verpleegkundigen voelen zich onzeker, gaan twijfelen en voelen zich schuldig wanneer ze hiermee geconfronteerd worden. Ook de patiënten die veel gespecialiseerde zorg nodig hebben en plots achteruit gaan versterken dit gevoel."

"Afgelopen weken hadden we enkele situaties die niet verliepen zoals het hoorde.  Verpleegkundigen die de zorg voor onze patiënten met hart en ziel uitvoeren gaan op deze manier ontevreden en zonder voldoening naar huis. Denkende dat je niet genoeg hebt kunnen doen voor deze patiënten weegt zwaar door."

"Het gevoel dat er steun en begrip is van hoger hand zorgt voor gemengde gevoelens. Enerzijds doet dit deugd en anderzijds weten we dat steun en begrip er niet voor kunnen zorgen dat aan deze situatie snel een einde komt.”

Zij eindigt haar tekst optimistisch en positief, meldt Bart Pardon nog, met te zeggen: “Samen zullen we er wel door geraken!”

"Quasi naadloos hierop aansluitend citeer ik ook graag een politiek commentator van dit weekend. In zijn opiniestuk verwijst hij naar de weinig hoopgevende wijze waarop de huidige politieke klasse deze crisis vandaag beheert, en hij voegt hier onmiddellijk aan toe:

"Wederzijdse zorg maakt het verschil"

'Maar natuurlijk zijn we niet gedoemd. We danken dat aan onszelf. Aan de veerkracht en toewijding van de ziekenhuizen en de eerstelijnszorgers, aan de kunde waarmee het vaccin voor kinderen wordt uitgerold, aan de duizenden vrijwilligers die in recordtempo het boostervaccin zetten, aan het vertrouwen dat 93 procent van de gevaccineerde volwassen Vlamingen in de wetenschap en de overheid heeft. Dat zijn allemaal dijken. Solidariteit is geen abstract begrip. Ze speelt in zowat elk contact, elke dag. Wederzijdse zorg maakt het verschil.'

"Laat dit dan ook een boom zijn die symbool staat voor hoop, veerkracht, solidariteit, zorg én een onwrikbaar geloof in alle positieve en constructieve krachten in onze samenleving."