"Voor de ziekenhuisfinanciering hebben we de indruk dat er een vlucht vooruit bezig is van kostenbesparingen die het systeem ten gronde richten.” Die uitspraak werd op 12 oktober genoteerd op de workshop van Bvas, waarin enkele hete hangijzers in de ziekenhuiswereld aan bod kwamen. U leest er een verslag van in de recentste papieren editie van De Specialist.

“De zoektocht naar efficiëntie staat voorop. Daardoor denkt men dat er te veel ziekenhuizen zijn", meent Bvas-ondervoorzitter Gilbert Bejjani. "Het is niet aan artsen om de ziekenhuisinefficiëntie te betalen. Die moeten zelf hun financiële winstgevendheid te garanderen. In het raam van de nomenclatuurhervorming zal de artsenwereld nooit instemmen met het verlies van de weinige macht die ze heeft over de honoraria als ze niet betrokken wordt bij een nieuwe co-governance. Ter herinnering, Bvas vocht hard voor de publicatie van het Koninklijk Besluit van 12 juli 2023, dat een verantwoording vereist voor de aanrekening van ziekenhuiskosten ten laste van artsen. Wij adviseren u om goed de indirecte kosten te bekijken die dubbel betaald worden aan het ziekenhuis omdat de financiering al in het BFM (Budget Financiële Middelen) zit.”

Alles hangt met alles samen en dus is ook aan het dossier intra- en extramurale geneeskunde de financiering van de ziekenhuizen gekoppeld en de zogenaamde efficiëntiewinsten door schaalvergroting. Hoe vertaalt zich dat op artsenniveau?

Schaalvergroting

Tom Bovyn signaleerde dat men van 120 naar 80 ziekenhuizen wil evolueren via schaalvergroting annex efficiëntiewinsten, maar daar zit niet echt het probleem. Wel dat elke ziekenhuishervorming geld kost. Volgens dr. Bejjani biedt een schaalvergroting naar analogie met wat het Verenigd Koninkrijk deed, nooit een economisch voordeel. Bij ons lukt het niet met de netwerken omdat de financiering niet loopt per netwerk.

Kristiaan Deckers spreekt als hoofdarts van het ZAS uit ervaring. “De schaalvergroting biedt alleen een meerwaarde als je de zorgvormen wijzigt. Dat deden we al met de oncologie. Zelf installeerden we ook een holdingstructuur. Problematisch blijven de erkenningsnormen zodat bijvoorbeeld twee sites op amper 500m van elkaar apart moeten blijven bestaan. De regelgeving zit dus in de weg.”

Op artsenniveau kan het bewijs van directe en indirecte kosten een probleem vormen, wat men in het ZAS probeert op te lossen door alle kosten zoveel mogelijk toewijsbaar te maken. “Anderzijds kan een transparante kostenstructuur een nieuw conflict blootleggen zoals de spanning tussen het medisch en facilitair departement. We moeten onszelf positief incentiveren om de kostenstructuur onder controle te houden intramuraal. “De overheadkosten dienen inderdaad transparant te zijn om te vergelijken met extramuraal.”

> Aantal verlieslatende ziekenhuizen neemt elk jaar toe (MAHA-rapport).