Sociaal kwetsbare personen hebben minder hulp ontvangen tijdens de coronapandemie dan anderen. Dat blijkt uit een studie van onderzoekers aan de KU Leuven, waarvan de resultaten gisteravond zijn voorgesteld op een symposium. In totaal werden er zeven rapporten opgesteld die lessen probeerden te trekken uit de gezondheidscrisis.

Twee van de zeven rapporten peilden naar de mate van solidariteit in de samenleving tijdens de COVID-19-pandemie, en specifiek aandacht gaf aan kwetsbare groepen. Zowel vanuit hun dichte omgeving, als van personen of initiatieven buiten hun netwerk, ontvingen sociaal kwetsbaren minder hulp dan voor de coronacrisis, blijkt uit de resultaten.

"Daardoor konden zij ook minder steun bieden aan hun naaste omgeving. Ook de toegang tot overheidsdiensten was vaak beperkt", zegt professor Karen Phalet. "Hieruit concluderen we dat groepen die maatschappelijk kwetsbaar zijn, tegelijk harder getroffen zijn én een kleiner vangnet hebben in tijden van crisis. Er is bijgevolg nood aan een gerichte strategie die mensen weerbaar maakt door solidariteitsnetwerken te versterken, zodat die beter standhouden, ook wanneer het moeilijk gaat."

Oorlogstaal

Een ander rapport ging over het al dan niet overbrengen van zieke bewoners van woonzorgcentra naar het ziekenhuis. "Suggestieve berichtgeving en onvoldoende overleg tussen beleidsmakers en woonzorgcentra" zorgden voor de perceptie dat sommige mensen niet voldoende zorg kregen of niet opgenomen mochten worden in het ziekenhuis, stelt het rapport. "Vooral negatieve verwoordingen en beeldspraak waarin gebruik gemaakt werd van oorlogstaal hebben ervoor gezorgd dat de situatie erger werd voorgesteld dan ze werkelijk was", zegt professor Anja Declercq.

Declercq wijst op het grote belang van duidelijke communicatie en een goede opleiding om zorgverleners voor te bereiden op onverwachte situaties. Daarnaast is het ook nodig om alle betrokken partijen aan tafel te krijgen om beslissingen te nemen. "En tot slot kan framing verholpen worden door, in dit geval bewoners van woonzorgcentra, zelf te laten getuigen: zij kunnen vertellen over hoe zij de situatie ervaren. Die zal vaker positiever zijn dan wordt gedacht wanneer directie, experten of politici het woord nemen", besluit Declercq.